Onderstaande gedigte, waaronder Breyten Breytenbach se eerste gepubliseerde Afrikaanse gedig in etlike jare, is geneem uit ’n bloemlesing van jong Afrikaanse digters onder redaksie van Charl-Pierre Naudé, My ousie is ’n blom (uitgegee deur Snail Press). Die bundel verskyn in Septembermaand

belydenis

Breyten Breytenbach

ek het nog nooit ’n vliegtuig geloods

al vlieg ek gereeld die wêreld vol,

ek het wel vir die skuifstonde van ’n wolk

in die buik van ’n skip oor die ewenaar gedobber

maar was nooit die matroos

wat teen takelwerk uitklouter

om die son aan te sien vir ’n vasteland nie

Sophia Loren het eens ’n bak dampende pasta

vir my gekook

met olie soos deursigtige semen besprinkel

en haar borste was bleek soos swanger ooie sonder wol

maar ek het nie met haar gevry nie

ek het nooit voor die volk gestaan

om die koers deur die woestyn aan te dui

met ’n staf wat bewe van woede en wraak nie

al het ek ook waarskuwings onder my tong gestotter

totdat my kiesvleise flenters was van bitter woorde kou

ek het nooit ’n huis-op-die-see met tien slaapkamers

en ’n swembad vir naakte gaste besit nie

maar wel ’n dakkamer in Parys met muise en motte

en die neersif van jare se fyn swart besoedeling

ek het hoog en laag probeer preek

teen armoede en onreg

maar op die ou einde was ook dit

slegs selfbevlekkende romantisme

en niemand wou aanvaar ek is ’n Afrikaan nie

die olifant vir wie ek in die sirkus gewuif het

het my tien jaar later nie meer herken nie

alhoewel ’n man die vrou se buik in kan gaan

om daar te snoetel en snotter soos ’n vark in ’n trog

sal hy nooit die vrou se verstand kan penetreer nie

en buitenste duisternis sal hom verblind

ek het God nooit geken

die hemelse vaandels nie sien wapper op die wind

nog enige van sy of haar klone

al het ek op my tone op die tafel mog kyk

na die dolosse en die repe vlees van kadawers

my verstand het versand in begrippe van orde

en niks het uiteindelik sin gemaak

en daar was geen verskil tussen bo en onder nie

en die blêrende skaap buite het vir fokol gevrek

ek was ’n soepel singende stryder

      om die horison binne te haal:

in die spieël staan en buikpronk ’n lelike mens nou

ek het gedog ek sou die jeugdiges se hart

met sang en vervoering om kon praat

maar my enkele lesers is ou wrakke

wat met week en stywe oog

die losgetorringde voering van my betoog

my toga van klagte

tussen vers en kapittel kwytraak

ek het probeer

ek het hard probeer

om ’n groot gedig te skryf

en soms darem dit opgebring

wat in die plek daarvan kon staan

o liewe roubetonende biegleser:

die reisiger van my aard en kondisie

het baie maniere om kak aan te jaag

maar die grootste strontspul van alles

is om op pad huis toe te sterwe

My ousie

Yabadah Shamah

My  ousie

OO! sy is PRAGTIG, MOOI!

Daar is ’n duur geskenk van

die Hemel af, ja daar ons

praat van volle liefde

My ousie het ’n goeie verstaan

Luister, haar stem is soet

van ver af dit klank musiek

my oore kry heuning soet kos

as ons gesels, OOI! my ousie maak

my voël soos ’n koning

rêrig my ousie is my blom en

ek sal haar elke môre en naand met

’n haart vol van liefde naat maak

(Dankie vir die liefde