Laat daar dan dinge wees

wat die mens nie begryp nie, dinge

waaraan hy hom sal wil meet

maar geen berekening vind nie.

Laat daar spieëls wees. En raaisels,

laat hom bevraagd staan

voor die wydgevlerkte geduld

van ’n voël in die voue van die wind,

want wat ontbreek kan nie

getel word nie. Laat daarom

die weg van ’n man by ’n vrou

sonder rede wees,

want wat baat dit hom –

’n ete van droë brood is immers

beter as maaltye in ’n huis

van twis. Ja, wat baat dit

wanneer daar dinge is wat hy nie

begryp nie, dinge

wat afgemete lê in skale

van afskeid en berou: ook dit

kan nie getel word nie,

want teen skemertyd

loop hy wys dog

droef.

Laat daarom dinge bestaan

wat die mens nie begryp nie, dinge

soos die skramse spel

van hande, die fluisterstem

van liefde, want ja, ook dít vergaan

sonder rede –

En vergifnis, los maar vir hom

tussen die flenters van sy refleksie

hierdie oomblik

so sonder vraag of verwyt

en noem dit vreugde

vir tyd en wyl