Op ’n reus van ’n rots
wat tot by sy wit
boordjiefrille in die bruisende groen
geplant staan

 

kan die hengelaars gesien word.
Hulle sit daar wydsbeen
en klou
met dy en skeen
aan die randjie

 

op ’n ry
vooroor gebuig;
skreefoë op ’n lyn
wat in die verte uit stippel;
oliejasse voos
geklop deur die wind
agter visstokke
se fladderende stuurstange;
mantels en jakke
wat bult en weer afblaas,
al leunende na een kant,
dan weer na die ander. 

 

’n Grondseil wiebel –
seilsakke tol soos wiele;
pype suig en sputter
en meters flap in die wind;
katrolle gare trek los
in omwentelinge-per-minuut
soos klein fluisterende enjins; 

 

sit hulle daar
die ou gebreide skille,
elk met sy geweefde afstandteller met die kilo’s op gestik;

 

spoedkonings van materiaal,
uitgeknip
op lapmotorfietse
wat vou om klip
wapperend,

 

verbete
mededingend
 
in ’n Grand Prix
van die snyers.